MOPPEREN OF BIDDEN?
Het was gedurende enkele maanden erg droog geweest. De
boeren zagen dit met lede ogen aan en vreesden het ergste
voor hun gewassen. Twee buren die elkaar vaak aan de rand
van hun weilanden ontmoetten, spraken ook over de
aanhoudende droogte. Eén van hen mopperde zonder
ophouden. De ander ging daar maar zelden op in. Op een
zekere dag echter kon de zwijgende boer zich niet meer
bedwingen. 'Weet je,' zei hij tegen zijn buurman, 'dat ik aan het
tellen ben gegaan hoeveel tijd jij aan je gemopper hebt besteed?
Ik had me voorgenomen om die uren mijn handen te vouwen
en God te vragen of Hij toch regen wilde geven op Zijn tijd. De
Schepper van hemel en aarde weet immers wel wat Hij doet? Ik
wacht maar rustig af.' Dit ging de buurman te ver. 'Jij hebt
mooi praten, maar intussen zitten wij straks met de brokken.'
Nog enkele weken verstreken en op zekere dag kwam er regen
en geen klein beetje ook. De gewassen fleurden op en
uiteindelijk bleek de oogst niet minder te zijn dan het jaar
daarvoor. De mopperaar ging bij de bidder op bezoek en zei
tegen hem: 'Ik heb goed nagedacht over wat je me enige tijd
geleden hebt gezegd. Ik moet je iets bekennen. Ook al ben ik
blijven mopperen, mogelijk omdat het in mijn aard ligt, toch
heb ik de laatste weken thuis Gods aangezicht gezocht en Hem
in het gebed gevraagd om regen.' Daar stonden ze dan bij
elkaar. De één nog verbaasder dan de ander, maar samen
dankbare mensen. In hun afhankelijkheid tegenover God met
z'n tweeën met een glimlach op hun gezicht. Kent u misschien
ook zo'n periode in uw leven? Wat is het heerlijk als een mens
op die manier door mag dringen tot de ander. Dankzij de
trouw en de zorg van hun hemelse Vader.
Het was gedurende enkele maanden erg droog geweest. De
boeren zagen dit met lede ogen aan en vreesden het ergste
voor hun gewassen. Twee buren die elkaar vaak aan de rand
van hun weilanden ontmoetten, spraken ook over de
aanhoudende droogte. Eén van hen mopperde zonder
ophouden. De ander ging daar maar zelden op in. Op een
zekere dag echter kon de zwijgende boer zich niet meer
bedwingen. 'Weet je,' zei hij tegen zijn buurman, 'dat ik aan het
tellen ben gegaan hoeveel tijd jij aan je gemopper hebt besteed?
Ik had me voorgenomen om die uren mijn handen te vouwen
en God te vragen of Hij toch regen wilde geven op Zijn tijd. De
Schepper van hemel en aarde weet immers wel wat Hij doet? Ik
wacht maar rustig af.' Dit ging de buurman te ver. 'Jij hebt
mooi praten, maar intussen zitten wij straks met de brokken.'
Nog enkele weken verstreken en op zekere dag kwam er regen
en geen klein beetje ook. De gewassen fleurden op en
uiteindelijk bleek de oogst niet minder te zijn dan het jaar
daarvoor. De mopperaar ging bij de bidder op bezoek en zei
tegen hem: 'Ik heb goed nagedacht over wat je me enige tijd
geleden hebt gezegd. Ik moet je iets bekennen. Ook al ben ik
blijven mopperen, mogelijk omdat het in mijn aard ligt, toch
heb ik de laatste weken thuis Gods aangezicht gezocht en Hem
in het gebed gevraagd om regen.' Daar stonden ze dan bij
elkaar. De één nog verbaasder dan de ander, maar samen
dankbare mensen. In hun afhankelijkheid tegenover God met
z'n tweeën met een glimlach op hun gezicht. Kent u misschien
ook zo'n periode in uw leven? Wat is het heerlijk als een mens
op die manier door mag dringen tot de ander. Dankzij de
trouw en de zorg van hun hemelse Vader.